Pierwsze organizacje kolorystów polskich

Pierwsze zamierzenia organizacyjne kolorystów polskich sięgają początków XX w. W dniu 5 maja 1910 r. odbyło się posiedzenie zwołane przez Koło Chemików Stowarzyszenia Techników w Warszawie z udziałem licznych kolorystów, przeważnie z Łodzi. Zamierzano powołać Związek Kolorystów Polskich w ramach Stowarzyszenia Techników. Zamierzenia te nie zostały zrealizowane.

Samodzielne stowarzyszenie kolorystów polskich powstało dopiero w 1930 r. Zebranie organizacyjne odbyło się w Łodzi, w dniu 30 marca. Ustalono nazwę: Polskie Towarzystwo Chemików Kolorystów i przyjęto statut. Pierwszym prezesem był Artur Scheunert. Członkami stowarzyszenia byli chemicy koloryści z przemysłu włókienniczego, chemicy barwnikarze oraz zajmujący się produkcją chemiczną środków pomocniczych dla włókiennictwa i ich aplikacją. Zadaniem organizacji była działalność na rzecz rozwoju polskiej kolorystyki i chemicznej obróbki włókna przez organizowanie odczytów, zebrań koleżeńskich i szerokiej wymiany myśli technicznej wśród stowarzyszonych. Towarzystwo należało do Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Chemików Włókienników i Kolorystów (Federation Internationale des Associations des Chemistes du Textile et de la Couleur). Pierwszymi delegatami do Federacji byli Artur Scheunert i Karol Raczkowski.

W latach trzydziestych działało w Łodzi Stowarzyszenie Technicznych Kierowników Farbiarni. Członkami stowarzyszenia byli samodzielni kierownicy farbiarń oraz producenci środków chemicznych dla przemysłu włókienniczego, w tym również właściciele małych wytwórni barwników. Prezesem do 1930 r. był Stanisław Snawadzki (senior), a od 1930 r. do wybuchu II wojny światowej Adolf Berg. Po wojnie stowarzyszenie nie zostało reaktywowane.  W okresie przedwojennym istniał Łódzki Związek Techników Włókienniczych. Sekcja farbiarsko-wykończalnicza ŁZTWł liczyła ponad 100 techników.

Działalność kolorystów w okresie powojennym

W 1946 r. powstało Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Włókienniczego, w ramach którego utworzono sekcje branżowe, a wśród nich również Sekcję Farbiarsko-Wykończalniczą. Początkowo sekcją kierowali koloryści, członkowie przedwojennego Polskiego Towarzystwa Chemików Kolorystów – Kazimierz Jarzębski i Wacław Włodarczyk.W latach 1955-1956 sekcji przewodniczył Tadeusz Balasiński.

Sekcja Barwnikarsko-Kolorystyczna

Pierwsze zebranie Sekcji Barwnikarsko-Kolorystycznej odbyło się w dniu 10 lutego 1956 r. w siedzibie WKP NOT w Łodzi. Zebraniu przewodniczył nestor kolorystyki polskiej, prof. Edmund Trepka (PŁ). Wybrano 6’cio osobowy zarząd Sekcji, którego przewodniczącym został prof. Józef Meissner (PŁ). Mandaty członków zarządu otrzymali: F. Kacprzak, A. Kołodziejski, B. Tarchalski, J. Hirszowski, W. Lisiecki.

W pierwszej kadencji zarząd opracował regulamin Sekcji i ustalił następujący, kierunkowy program działania:

• śledzenie postępu technicznego i kierunków rozwoju branżowych przemysłów,
• organizowanie odczytów, narad i sympozjów na tematy barwnikarsko-kolorystyczne oraz z zakresu chemicznej obróbki włókna,
• analizowanie potrzeb rynku w zakresie barwników i środków pomocniczych,
• postulowanie kierunków rozwoju branżowego przemysłu,
• współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi.

W drugim roku działalności Sekcji przewodniczył prof. Wincenty Wojtkiewicz (PŁ) przy pomocy doc. inż. B. Tarchalskiego (CLPBaw) i M. Marcinkowskiego (IPO) jako sekretarza. Trzecia kadencja przypada na lata 1958-1959. Przewodniczącym był Franciszek Kacprzak (IPO), a w skład zarządu wchodzili: J. Meissner, W. Jasionowicz, J. Mielicki, H. Golec i Z. Bocheński.

Międzystowarzyszeniowa Sekcja Barwnikarsko-Kolorystyczna organizacyjnie podlegała Zarządowi Głównemu SITPChem. W celu zaktywizowania działalności powstał wśród członków zamiar powołania samodzielnego Stowarzyszenia opartego o własny statut, podobnie do Polskiego Towarzystwa Chemików Kolorystów, które działało przed wojną.

Polski Komitet Kolorystyki

Uchwałą Zarządu Głównego NOT z dnia 5 marca 1959 r. powołano Polski Komitet Kolorystyki, jako organ Naczelnej Organizacji Technicznej, z siedzibą w Łodzi.

Regulamin Polskiego Komitetu Kolorystyki, zatwierdzony przez Zarząd Główny NOT, oparty był  o statut NOT.

Do głównych zadań PKKol, przewidzianych w regulaminie, należały:

•  popularyzacja wiedzy w zakresie kolorystyki,
• piniowanie i opracowanie zagadnień związanych ze stosowaniem i produkcją barwników w celu zapewnienia prawidłowości rozwoju przemysłu barwnikarskiego i kolorystyki,
• eprezentowanie polskiej kolorystyki.

W 1991 roku Zarząd PKKol nawiązał kontakt z Europejską Federacją Stowarzyszeń Chemików, Włókienników i Kolorystów (IFATCC), której jednym z członków było do wojny Polskie Towarzystwo Chemików Kolorystów. W czerwcu 1991 r. PkKol został przyjęty jako członek afilowany.

W 1993 r. powłano Fundację Rozwoju Polskiej Kolorystyki. Fundacja prowadzi działaność wydawniczą oraz zajmuje się dystrybucją atestowanych materiałów do badań odporności wybarwień wg. standardów obowiązujących w Krajach Unii Europejskiej.

Władze Polskiego Komitetu Kolorystyki

• 1959 – 1962 r.
• 1962 – 1963 r.:
  • przewodniczący – inż. B. Tarchalski
    wiceprzewodniczący – F. Kacprzak
    sekretarz – W. Szczepniak
    członkowie – J. Gajda, M. Graliński, J. Szafnicki
•  1964 – 1965 r.:
  • przewodniczący – F. Kacprzak
  • wiceprzewodniczący – S. Brzeziński;
  • sekretarz – B. Pogoda;
  • członkowie – A. Lach, E. Falkowska, M. Kowalski, H. Jędraszczyk

• 1966 – 1968 r.
  • przewodniczący – prof. J. Meissner
  • wiceprzewodniczący – F. Kacprzak, A. Kołodziejski
  • sekretarz – L. Tomaszewski
  • członkowie – W. Szczepaniak (zastępca sekretarza) oraz 9 członków funkcyjnych

• 1969 – 1971 r.
  • przewodniczący – prof. J. Meissner
  • wiceprzewodniczący – doc. inż. F. Kacprzak, doc. dr inż. J. Mielicki
  • sekretarz – mgr M. Nowacki
  • członkowie – 12 członków

• 1972 – 1974 r.
  • przewodniczący – prof. J. Meissner
  • członkowie – A. Maciejewski (zastępca sekretarza) oraz 8 członków
  • wiceprzewodniczący – doc. inż. F. Kacprzak (I zastępca przewodniczącego),
  • doc. dr inż. J. Mielicki i H. Cichowski (zastępcy przewodniczącego)
  • sekretarz – L. Tomaszewski

• 1972 – 1974 r.
  • przewodniczący – prof. J. Meissner 
  • wiceprzewodniczący – doc. inż. F. Kacprzak, doc. dr inż. J. Mielicki
  • sekretarz – mgr M. Nowacki
  • członkowie – 12 członków
• 1975 – 1978 r.
  • przewodniczący – mgr inż. F. Kacprzak
  • wiceprzewodniczący – doc. dr inż. J. Mielicki, mgr H. Cichwoski
  • sekretarz – mgr inż. A. Maciejewski
  • członkowie – doc. mgr inż. M. Graliński, doc. dr. inż. W. Szczepaniak (delegaci  r. d/s organizowania kongresów) oraz 9 członków

• 1979 – 1982 r.
  • przewodniczący – mgr inż. F. Kacprzak
  • wiceprzewodniczący – doc. dr inż. J. Mielicki, mgr H. Cichowski
  • sekretarz – J. Papierski, C. Niespuj
  •  członkowie – M. Okoniewski, A. Maciejewski, M. Graliński, W. Szczepaniak, T. Szczeciński, W. Dominikowski, L. Kozanecka, W. Perski, E. Klimek, W. Szafnicki, B. Boss,

• 1983 – 1987 r.
  • przewodniczący – J. Mielicki
  • honorowy przewodniczący – F. Kacprzak
  • wiceprzewodniczący – H. Cichwoski, M. Graliński
  • sekretarz – J. Papierski, W. Malinowski
  • członkowie – T. Andrzejewski, W. Dominikowski, J. Grygielewicz, A. Kawiorska, E. Klimek, E. Klusek, A. Maciejewski, J. Ławniczak, W. Perski, W. Szafnicki, W. Szczepania

• 1987 – 1990 r.
  • przewodniczący – J. Mielicki
  • wiceprzewodniczący – M. Graliński, W. Perski
  • sekretarz – S. Pruś, T. Basińska
  • członkowie – H. Bartniak, W. Dominikowski, A. Kawiorska, E. Klimek, E. Klusek

• 1991 – 1995 r.
  • przewodniczący – J. Mielicki 
  • wiceprzewodniczący – M. Okoniewski, M. Graliński 
  •  sekretarz – T. Basińska, D. Żyżka, B. Gajdzicki, S. Pruś
  • członkowie – H. Baraniak, W. Dominikowski, A. Kawiorska, E. Klimek, E. Klusek, M. Kowalczyk, W. Mainowski, A. Polka, J. Sójka-Ledakowicz, W. Szafnicki, W. Szczepaniak oraz po rezygnacji w trakcie kadencji E. Kluska, H. Baraniak i M. Kowalczyka członkami zostali B. Młynarski i A. Antczak

• 1995 – 1999 r
  • przewodniczacy – J. Mielicki
  • wiceprzewodniczący – M. Graliński, W. Okoniewski
  • sekretarz – T. Basińska, B. Gajdzicki
  • zadania specjalne – W. Malinowski
  • łącznik z przemysłem – B. Młynarski, A. Antczak
  • łącznik z PK – J. Szadowski
  • sekcja imprez – A. Kawiorska, W. Dominikowski
  • skarbnik – W. Szafnicki, E. Klimek
  • sekcja odczytowa – D. Żyżka, J. Sójka-Ledakowicz

• 1999 – 2003 r.
  • przewodniczący – J. Szadowski
  • wiceprzewodniczacy – M. Graliński, W. Szczepaniak
  • członkowie – A. Antczak, T. Basińska, W. Czajkowski, W. Dominikowski, S. Pruś, J. Sójka-Ledakowicz, D. Żyżka B. Gajdzicki, A. Kawiorska, E. Klimek, J. Mielicki, B. Młynarski, A. Polka,

Władze Stowarzyszenia Polskich Chemików Kolorystów

• 2004 – 2006 r.
  • prezes – B. Gajdzicki
  • wiceprezes – W. Czajkowski, S. Pruś, J. Sójka-Ledakowicz
  • członkowie – T. Basińska, K. Chrzanowska, W. Dominikowski, E. Matyjas-Zgondek, J. Szczeciński, W. Szczepaniak, L. Szuster